٣- فرقه اینسیان در دین یهودیت

فرقه یهودى با گرایش عرفانى که فرآورده دوران تهیدستی و فلاکت و اسارت یهود است.

این فرقه مانند کمونیست ها علیه مالکیت خصوصى شوریدند و اندوختن زر و سیم را حرام کردند.

کسان این فرقه هیچگونه مالکیت خصوصى نداشتند و به گونه جمعى زندگى مى کردند. براى آنان دوست و بیگانه یکى بود و با همه برادر و برابر بودند. آنان در اغذیه و امتعه شریک بودند. آنان هر گونه سیستم اقتصادى - تجارى را که منجر به تکاثر و اشرافیت و زراندوزى مى شد، بازداشته ساخته بودند. آنان به نظام برده دارى عاصى بودند، و خود برده نداشتند و برده فروشى را حرام کرده بودند. آنان همچنین ساختن جنگ افزار و آلات جنگى را حرام کرده بودند.

به راستی این فرقه در تحقق دادگری کوشش فراوان داشته اند. مورخان یهودى از این فرقه با اعجاب و تحسین یاد کرده اند. فلیسین شاله فرانسوى این فرقه را اشتراکى مذهب مى داند که در سده دوم ق.م. حضور داشته و بنیاد گذار آن را یوسف و قیلون یهودى معرفى مى کند. این فرقه در همان سان عابد و پارسا و اهل ریاضت و انزوار بوده اند و در برابر اجراى مراسم و احکام دین موسى سخت پابرجا بوده اند. آنها ترک جهان کرده بودند و بیشتر در کوهها و غارها بسر مى بردند و کارى جز پرستش و زهد ورزى نداشتند. در زندگى اجتماعى به یک معاش جمعى قائل بودند و اموال خود را از آن عموم مى دانستند. غسل تعمید نزد ایشان نشانه پاکى و توبه از گناه شمرده مى شد و در میان آنن معمول بود.

جان ناس مى گوید: اسن ها در بیشتر نقاط فلسطین وجود داشته اند. این فرقه که از مردم جامعه دورى گزیده و ارک دنیا بودند، اوقات خود را به پرستش و گوشه گیری و روزه و نماز گذرانیده و به انتظار پیدایش حضرت مسیح نشسته بودند. آداب شریعت موسى را بجا آورده، از جنگ و کشمکش خوددارى مى کردند. مردم را به شکیبایى دعوت مى کردند. این فرقه در سده دوم ق.م. به پیدایش رسیدند و به کشاورزی و صنعت گذران زندگی مى کرده اند. در زندگى اجتماعى نوعى روش اشتراکى داشتند. اموال خود را از آن عموم مردم مى دانستند. این فرقه خود را فرزندان نور نام نهاده بودند و دیگران را فرزند ظلمت مى دانستند که فرشته تاریکى بر آنان حکومت مى کند. گویا باورها این فرقه از باورها زرتشتیان اقتباس شده بود. این فرقه در سال ۶۸ میلادى در کشتار یهودیان از میان رفتند.